Maandelijks archief: oktober 2014

Er wordt druk gewerkt aan een wereld kwartet. Om mee te spelen maar ook om te tekenen wat we allemaal al geleerd hebben en hebben leren kennen!

In Davao is een Eagle Conservatory. Het is net zoiets als Pieterburen. Er worden wilde adelaars opgevangen die gewond zijn of ze blijven er wonen als ze vleugellam zijn geschoten door stropers. Er worden ook eieren uitgebroed die worden uitgezet in het wild.

Dit is de Pilipine Eagle. Komt alleen in de Filipijnen voor. Erg groot!

Op weg naar het park kwamen we deze mooie dames tegen. In Mindanao wonen veel inheemse groepen. Natuurlijk hebben we even wat van hun prachtige gewoven armbandjes gekocht.

Bij de ingang van het park een dikke python! Over de python bestaan veel enge verhalen maar het is een rustige (zo niet slome) ongevaarlijke slang. Gelukkig want zijn formaat is nogal imposant.

Een bezoek aan de ‘Organic’ Farm Balik Bukid van Chef Paulo.
Chef Paulo heeft ook een restaurant in de stad, daar hebben we de heerlijkheden van de boerderij kunnen opeten. Hoewel er ook al heel wat fruit in de boomgaarden is opgesmikkeld!

Chef Paulo geeft uitleg bij de scharrelkippetjes en eenden.

Guava (rose van binnen)

Stervrucht. En er was ook: papaya, tamarinde, passiefruit, cacaobonen, casave, mango en verder ook veel bekende groente, zoals aubergine, wortel en gember. Een luilekkerland van groenten en fruit.

De carabao helpt om het land te ploegen.

En dit was het toetje in Balik Bukid! Bloody fingers, voor halloween. Heerlijk!

23 Oktober was Dienke jarig. Daarom gingen we die dag een tripje maken naar Samal, een nabij gelegen eilandje. Op het eiland is een enorme ‘Batcave’ met fruit vleermuizen. Er woont een populatie van meer dan 2 miljoen vleermuizen die ’s avonds allemaal uitvliegen. En om dat te zien bleven we er slapen.

Onderweg

De grot. Vleermuizen zijn nachtdieren, maar denk maar niet dat ze slapen! Wat een drukte in die grot! Ze zijn verdeeld in 4 groepen. Zwangere vrouwtjes, jonge vleermuizen mix, mannetjes en oude vleermuizen. In de bejaardengrot is het een stuk rustiger. De bejaarden zijn tussen de 35 en 40 jaar oud.

Bij de ingang van een van de grotten lag een dikke python, te wachten op een hapje!

En nu wachten op het uitvliegen!

Samal is echt een paradijs eilandje. De volgende dag hebben we een geweldig tripje naar een zandbank gemaakt waar het zooo prachtig was. Ietsje dieper waren echt schitterende koraalriffen. We hadden veel foto’s maar Dienke’s telefoon is in het water gevallen :-((( Oscar is er vandaag mee naar de i-Fix. Op de terugweg een stalletje met vissen die je bij ons vooral in het aquarium ziet.

We wonen hier in Bragamentos Garden. Het is echt een prachtige enorme tropische tuin.
Er zijn kippen, drie varkentjes, eenden en 4 schattige puppies. De kinderen willen vaak het liefst thuis blijven om met alle dieren te spelen.

Er is een grote schuur waar fabriekje gespeeld wordt.

De bedjes

De keuken

School 🙂

Op de dag van vertrek hield Dienke een presentatie van haar werk en van de Maakfabriek in de Kunstfaculteit van de UP (University of the Pilipines) Cebu. Iedereen was mee en dat was leuk! En de studenten stelden veel vragen.

In Davao worden we begeleid door Angely Chi. Wat een ontzettend lieve leuke meid is dat! Ze is overal in geinteresseerd en ze sleept ons overal mee naartoe. Hier op de eerste ochtend van onze aankomst op de drukke markt van Mintal.

Davao is heel anders dan Olango of Cebu. Het is er rustiger, veel meer ruimte en heel groen. De dingen zijn beter georganiseerd en er is een heuse middenklasse.

We hebben rond Olango nog een heerlijke boottrip gemaakt samen met een aantal familieleden van Emily, de mevrouw die voor ons kookte. Met die familie zijn we goed bevriend geraakt.

Hier met Ivan en Marta onze begeleiders.

Veeeel zeesterren!

Verse kokosnoot op de boot.

En een kleine barbecue op de boot met papegaaivissen.

Ankertje uit en dan koralen bekijken.

Sake in Santa Rosa, het dorpje waar we verbleven.

Emily, onze buurvrouw en kok. Onze kindjes speelden elke dag met haar kinderen.

Een vis met gekke tandjes!!!

Afscheid (v.l.n.r Marta, Emily, Dienke en Sake, Doris (Emily’s zus), Julus, Mees, Eugene (Emily’s man), Ate, Oscar en Ivan. Toen we na de tweede week vertrokken waren we blij om weer in een iets geciviliseerdere omgeving te zijn, maar het was ook droevig om je te bedenken dat Emily en haar familie altijd in zulke omstandigheden leven.

Gelukkig duurde het niet lang voordat we in de gaten hadden dat de kinderen die bij ons kwamen kijken steeds dezelfde waren. Namelijk de kinderen die in de dichtstbijzijnde familie compound woonden. En al gauw zaten we elke middag na school met ze te kaarten, te basketballen of te tekenen.

Sake werkt aan een muurschildering.

Robert (midden), James Earl (rechts) en Dylan (links). (de muurschildering is een stuk verder gevorderd.)

Emelda helpt haar moeder met schelpjes rijgen voor toeristen souvenirs die aan allerlei winkeltjes worden verhandeld.

Behalve met de buurtkinderen spelen (pas na school om een uur of 16.00) was er niet zo veel te doen op Olango. Zo konden onze kinderen ook even goed aan hun schoolwerk bezig!

Mees doet een teken opdracht.

Lekker bootje varen met little Eugene en kornuiten.

Bezoekje aan het Bird Sanctuary. De enige schone en echt prachtige plek op Olango! Het is een enorm groot Mangrove gebied waar 100en soorten vogels overwinteren.

De eerste dag verbleven we in Cebu. Een drukke stad. We kochten materiaal voor de residency op Olango. Voor de reis naar Olango reisden we eerst met een jeepney naar de pier. Van daar vertrok er een veel te klein en veel te vol bootje voor een spannende tocht over de zee.

Met een sloepje worden de mensen, zakken rijst, koffers, schemerlampen etc. naar de grotere boot gebracht, omdat het water laag wordt naast de pier zodat de boot verderop moet liggen.

Olango is een klein en behoorlijk vervuild eiland. Er wonen 4000 mensen en het heeft de maat van Vlieland. Toen we er aankwamen was dat wel even schrikken. Vanwege de armoedige omstandigheden, maar ook vanwege het feit dat de mensen je gewoon heel erg bekijken en aan je plakken zonder echt iets te vragen.

Op 3 oktober landden we in Manila en vlogen dezelfde dag meteen door naar Cebu. Wat een drukte en een chaos! Vanuit het vliegtuig zie je de ‘slums’ naast de rivier.

De Filipijnen zijn in veel opzichten het tegenovergestelde van Japan.
In Japan communiceren de mensen heel direct en duidelijk, in de Filipijnen is een optrekken van de wenkbrauwen al een “ja”. Een klein beetje wijzen met je vinger betekend dat je wil in of uitstappen uit de Jeepney. Heel subtiel. In Japan ligt er geen vuiltje op straat, in de Filipijnen ligt overal troep. Het was voor ons echt wennen.

Naoshima is een idyllisch eilandje meer in het zuiden van Japan dat vooral van de visserij bestond totdat een rijke kunstverzamelaar zijn collectie niet meer kwijt kon en de werken op het eiland begon te plaatsen. Nu is het een geweldig kunsteilandje geworden.
Op weg naar Naoshima een bliksem bezoek aan Kyoto. Het is vast heel prachtig, maar wat wij vooral zagen waren veeeeeeeel toeristen! 1 plaatje dan zonder toeristen:

Ons geweldige verblijf op Naoshima aan het strand!

Botanisch onderzoek rondom de tent.

De Kunst!

En onze eigen Villa Bloem op Naoshima.

Slokje water bij de tempel. In Nagoya verbleven we in Mina no ie. Bij drie super aardige dertigers die ons ook nog een avondje hebben meegenomen naar de opening van een “organic restaurant” van een vriend. Sake noemde ze Tempura’s familie. Tempura was het super snoezige katje dat er ook woonde. In de prachtige kleine tuin van Tempura’s familie kon ik na twee maanden eindelijk mijn First Art Kit aan Kaori Ozawa in eigen persoon doorgeven. First Art wat is dat dan? Kijk maar op www.firstart.nl Effe wachten op de auto. Namelijk een parkeerautomaat die alleen Japanse tekentjes had, dus op goed geluk drukken en hopen dat de beugel naar beneden gaat. Elke keer gelukt, maar we weten nu nog niet hoe het moet! Hahaha! Ontmoeting met Makoto en Yukiko, de ouders van Kaita. Ze hebben ons getrakteerd op een geweldig dagje in het aquarium met een privé rondleiding van een vriend van hen die er een hoge functie had. Super! Het aquarium is beroemd vanwege zijn zeeschildpadden ‘breeding’. Er worden hier jaarlijks vele schildpadjes geboren die in zee worden uitgezet en daar tot reuzenzeeschildpadden uitgroeien. Makoto en Julus op de brug. He! een Mantarog zomaar wild in de haven! Toch nog gaver dan in een aquarium! De haven.